MoimZdaniem.net - blog subiektywny

Regularność w spożywaniu posiłków jest dla naszego organizmu niezwykle ważna, tym czego powinniśmy unikać jest zjadanie jednego dużego posiłku. Niestety wiele zapracowanych osób sięga rano jedynie po kawę, w ciągu dnia głód oszukuje drobnymi, ale niezdrowymi przekąskami a największy i najbardziej sycący posiłek zjada wieczorem.

Dietetycy ostrzegają, że nieregularne jedzenie zaburza przemianę materii, jeśli nie będziemy dostarczać organizmowi pokarmu w stałych porach, zacznie on magazynować tkankę tłuszczową.

Pierwszy posiłek, czyli śniadanie, powinien być pożywny i bogaty w produkty dające nam energię do rozpoczęcia dnia. Kolacja natomiast, powinna być niezbyt duża i lekkostrawna. W ciągu dnia należy zjadać około 4- 5 posiłków.
Wśród konsekwencji nieregularnego odżywiania specjaliści wymieniają poza nadwagą zaburzenia pracy hormonów, złe funkcjonowanie wątroby, wzrost ryzyka zachorowania na cukrzycę.

W ankiecie stanowiącej część szerszych badań dotyczących wizerunku seniorów wzięło udział ponad 1500 Belgów w wieku powyżej 50 lat. Pięćdziesięciolatkowie nie lubią gdy określa się ich jako osoby starsze. Poniżej 20 proc. respondentów zgadza się na zakwalifikowanie ich jako seniorów, a tylko 8 proc. uważa, że można o nich mówić jako o osobach starszych.

Pięćdziesięciolatkowie lokują się w opozycji do większości stereotypów, które o nich krążą. Dojrzały wiek wcale nie czyni ludzi bardziej samotnymi, przygnębionymi czy żałosnymi. Deklarują, że wraz z wiekiem, stają się szczęśliwsi i bardziej tolerancyjni, a także hojniejsi i bardziej przyjaźnie nastawieni.

Badania wykazały jednoznacznie, że zadowolenie z życia zwiększa się z wiekiem.

Udar cieplny to stan po przegrzaniu organizmu. Dobrze działający organizm dąży do zachowania równowagi cieplnej, czyli utrzymywania temperatury ciała w pewnym zakresie temperatur. Jest to tzw. termoregulacja. Jednak przy większej podaży ciepła ze strony organizmu lub ograniczonych możliwościach oddawania tego ciepła do otoczenia (wywołanych na przykład za dużą temperaturą otoczenia) albo większej podaży ciepła z otoczenia (upał, przebywanie bez osłony na otwartym słońcu), może dojść do zaburzenia mechanizmów termoregulacji i w efekcie przegrzania organizmu. Naturalna „klimatyzacja” organizmu ma po prostu swoją określoną wydajność, i jeśli jest zbyt gorąco to przestaje poprawnie pracować i dochodzi do przegrzania. Przegrzanie może skutkować stanem chorobowym czyli udarem cieplnym. W cięższych przypadkach udar cieplny może stanowić zagrożenie dla życia.

Główną przyczyną udaru cieplnego jest podniesienie się temperatury organizmu, poza zakres sprawnego działania ośrodka regulującego temperaturę ciała. Z prostych reguł bilansu ciepła oraz zasad termodynamiki wynika, że stan ten może spowodować albo podniesienie się temperatury ciała (wywołane różnymi czynnikami) albo znaczna temperatura otoczenia. W uproszczeniu, udar cieplny jest spowodowany przez niemożność wystarczającego odprowadzania ciepła, w związku z tym temperatura ciała rośnie. Organizm przez cały czas wydziela energię cieplną niezbędną do utrzymania procesów życiowych, jeśli jednak energia ta nie jest rozpraszana do otoczenia, wówczas jest „magazynowana” w ciele, powodując niebezpieczny wzrost jego temperatury.

W różnych częściach świata zróżnicowane jest zapotrzebowanie na konkretne zawody. Pracodawcy w regionie Ameryki Północnej i Południowej mają największe trudności z pozyskiwaniem pracowników na stanowiska techniczne. W regionie Azji i Pacyfiku najtrudniej jest o przedstawicieli handlowych. W regionie EMEA (kraje leżące na obszarze Europy, Bliskiego Wschodu oraz Afryki) największym problemem jest pozyskanie wykwalifikowanych pracowników fizycznych. Różnią się także przyczyny dla których pracodawcy nie mogą znaleźć pracowników – podczas gdy w Amerykach i regionie EMEA problem jest przede wszystkim z odpowiednimi z brakiem tzw. kompetencji twardych (brakuje kandydatów z pożądanymi kwalifikacjami lub umiejętnościami zawodowymi czy doświadczeniem w zawodzie w przypadku wykwalifikowanych pracowników fizycznych), w Azji występuje niedobór rąk do pracy, nie mający aż tak ścisłego związku z kwalifikacjami.

Brytyjscy naukowcy odkryli, że zanieczyszczenia rozprzestrzeniają się w atmosferze w postaci aerozolu i rozjaśniają chmury powodując, że więcej energii słońca odbija się w przestrzeń. W efekcie, biorąc pod uwagę także temperatury oceaniczne i cyrkulację powietrza, utrudnia to tworzenie huraganów. Kiedy aerozole są usuwane, wspomniany „hamulec” ulega zwolnieniu i powstają warunki umożliwiające tworzenie się burz.
Od wprowadzenia w 1980 roku aktów prawnych mających wspomóc oczyszczanie powietrza stężenie aerozoli nad Północnym Atlantykiem zmniejszyło, a wyniki stworzonego przez nas modelu wskazują, że przyczyniło się to do ostatnich wzrostów liczby huraganów.

Uczeni obliczyli, że w latach 1850-1990 nad Atlantykiem tworzyło się średnio 10 burz tropikalnych, z których jedynie połowa cechowała się siłą klasyfikującą je jako huragany. Od 1998 do 2007 roku natomiast przeciętna roczna liczba wspomnianych burz nad Oceanem Atlantyckim wyniosła 15 – aż 8 z nich zaś stanowiły huragany.