11-28-2011, 12:00:28
• Najczęściej występuje u kobiet po menopauzie ale zdarza się także w innych fazach życia kobiet oraz u mężczyzn. Jej skutkiem jest zwiększone ryzyko złamań po nawet niewielkich urazach. Istotą choroby jest niedobór wapnia – podstawowego budulca kości. Na aktywność przemiany kostnej wpływają także min: podaż wapnia i witaminy D w diecie, hormony takie jak parathormon( PTH), kalcytonina(CT) , hormon wzrostu (GH), Wśród przyczyn należy wymienić: brak aktywności ruchowej, zmiany hormonalne, niewłaściwe odżywianie ( niedobory wapnia w okresie młodzieńczym ), nadczynność tarczycy i przytarczyc, niedożywienie itp. Badanie gęstości kości pozwoli na stwierdzenie czy dana osoba jest zagrożona choroba lub chora terapia hormonalna, uzupełnianie niedoborów wapnia, czasem fluoru Z dolegliwościami należy zgłosić się do osteologa lub lekarza rodzinnego
Objawy:
Podatność na złamania występujące nawet przy niewielkich urazach, potknięciach itp. . Złamania osteoporotyczne występują w kilku charakterystycznych miejscach: nadgarstku – najczęstsze ,szyjce kości udowej - najpoważniejsze z klinicznego punktu widzenia ,trzonach kręgów kręgosłupa, rzadziej dotyczą żeber i innych kości. zmiany w obrębie kręgosłupa – zwłaszcza u osób starszych, zmniejszanie wzrostu ( efekt zapadnięcia się kręgów ), garb.
Leczenie:
Zmiany wywołane przez chorobę są nieodwracalne, dlatego ważne jest zapobieganie. W zapobieganiu i spowalnianiu choroby skuteczna jest hormonalna terapia uzupełniająca – podawanie kobietom po okresie menopauzy estrogenów lub preparatów złożonych, zawierających estrogeny i progesteron. Skuteczny lek przeciw osteoporozie to hormon kalcytonina. W terapii i zapobieganiu ważne jest uzupełnianie niedoborów wapnia, czasem fluoru. Aby zwiększyć wchłanianie wapnia zaleca się przyjmowanie witaminy D. Poprawę kondycji kości zapewnia odpowiedni program aktywności ruchowej.
Profilaktyka:
W wieku dojrzewania dieta bogata w wapń, w wieku dorosłym aktywność fizyczna i zdrowy tryb życia, unikanie nałogów.Zapobieganie skutkom choroby: ostrożność, niwelowanie ryzyka upadku ewentualnie innych urazów kości.
Objawy:
Podatność na złamania występujące nawet przy niewielkich urazach, potknięciach itp. . Złamania osteoporotyczne występują w kilku charakterystycznych miejscach: nadgarstku – najczęstsze ,szyjce kości udowej - najpoważniejsze z klinicznego punktu widzenia ,trzonach kręgów kręgosłupa, rzadziej dotyczą żeber i innych kości. zmiany w obrębie kręgosłupa – zwłaszcza u osób starszych, zmniejszanie wzrostu ( efekt zapadnięcia się kręgów ), garb.
Leczenie:
Zmiany wywołane przez chorobę są nieodwracalne, dlatego ważne jest zapobieganie. W zapobieganiu i spowalnianiu choroby skuteczna jest hormonalna terapia uzupełniająca – podawanie kobietom po okresie menopauzy estrogenów lub preparatów złożonych, zawierających estrogeny i progesteron. Skuteczny lek przeciw osteoporozie to hormon kalcytonina. W terapii i zapobieganiu ważne jest uzupełnianie niedoborów wapnia, czasem fluoru. Aby zwiększyć wchłanianie wapnia zaleca się przyjmowanie witaminy D. Poprawę kondycji kości zapewnia odpowiedni program aktywności ruchowej.
Profilaktyka:
W wieku dojrzewania dieta bogata w wapń, w wieku dorosłym aktywność fizyczna i zdrowy tryb życia, unikanie nałogów.Zapobieganie skutkom choroby: ostrożność, niwelowanie ryzyka upadku ewentualnie innych urazów kości.