Ogromna liczba ludzi starszych przy mniejszej ilości osób w wieku produkcyjnym to finansowe obciążenie. Znaczna większość krajów stosuje system emerytalny oparty na umowie międzypokoleniowej, tzn. pokolenie pracujące finansuje ze swoich składek emerytury pokolenia starszego. To oznacza, że im mniej osób w wieku produkcyjnym, tym mniej pieniędzy na świadczenia. Rozwiązaniem mogłoby być zwiększenie dzietności lub przyjmowanie imigrantów. Pierwsze jednak trudno osiągnąć wobec znacznych zmian we współczesnym stylu życia (młodzi ludzie nie chcą mieć licznego potomstwa i nie skłaniają się ku temu nawet przy oferowanych przez rządy ulgach i zasiłkach). Drugie wyjście z trudnej sytuacji niesie za sobą opisane powyżej problemy społeczne i jest trudne do wdrożenia wobec kulturowych i istniejących już problemów ekonomicznych (np. bezrobocia).
Dużym wyzwaniem, zarówno ekonomicznym, jak i społecznym, jest stworzenie wydolnego systemu opieki. Starość zawsze wiąże się z nasileniem problemów zdrowotnych. Rzesza pacjentów wymaga finansowych i formacyjnych nakładów, tymczasem wiele państw wciąż nie jest na to przygotowanych.
Już dziś do Włoch, Niemiec, czy Wielkiej Brytanii szczególnie zapraszane są osoby wykonujące prace pielęgniarskie i opiekuńcze, ale starzenie się dotyczy przecież niemal wszystkich krajów .