Ryby to skarbnica najlepszych witamin i minerałów, a więc jedzmy dla zdrowia i urody.



Dorsz po grecku




Składniki:

Dorsz 1 kg -filety
marchew -1 słoiczek,
koncentrat pomidorowy,
cebula,
liść laurowy, ziele angielskie, pieprz.

Sposób wykonania:

Kawałki dorsza smażymy. Zalewę ze słoika z marchwi wlewamy na patelnię. Marchew wykładamy na talerz i widelcem rozgniatamy, wrzucamy do zalewy. Wstawiamy na mały ogień razem z przyprawami. Pokrojoną cebulę 4 szt, smażymy na patelni, łączymy z marchewką, dodajemy koncentrat, jeszcze trochę dusimy, następnie nakładamy na rybę.




Dorsz po norwesku

Składniki:

40 dag dorsza,
suszony estragon,
szczypta soli,
olej,
1 łyżka musztardy miodowej,
pieprz,
2 łyżki śmietany,
1 łyżka rzeżuchy,
1/4 l wywaru warzywnego z kostki.

Sposób wykonania:

Dorsza posypujemy solą i estragonem, smażymy na małej ilości oleju. Odstwiamy w ciepłe miejsce. Musztardę mieszamy na tej samej patelni ze śmietaną.Wlewamy wywar, gotujemy i doprawiamy. Rybę polewamy sosem, posypujemy posiekaną rzeżuchą.Podajemy z pieczywem i surówką z czerwonej kapusty.




Dorsz pod pierzynką


Składniki:

1 kg filetów z dorsza,
3 marchewki,
3 cebule, 1 duża pietruszka,
pół selera,
1 por,
3 łyżki koncentratu pomidorowego,
6 łyżek mąki,
1 jajko, sok z cytryny,
sól, pieprz, 3 ząbki czosnku, po 4 ziarenka ziela angielskiego i pieprzu,
olej do smażenia.

Sposób wykonania:

Warzywa oczyść, drobno pokrój, smaż około 7 minut na 4 łyżkach oleju. Podlej małą ilością wody. Wrzuć przyprawy i obrany czosnek. Całość duś około 15 minut. Dodaj koncentrat pomidorowy. Filety skrop sokiem z cytryny, oprósz solą i pieprzem, odłóż na około 20 minut. Rybę osusz, panieruj w jajku i mące. Usmaż na oleju. Przełóż na talerz, przykryj warzywami.Gotowe








Dorsz w sosie pomidorowym


Składniki:

60 dag filetów z dorsza,
4 łyżki oleju,
6 pomidorów,
2 cebule,
3 ząbki czosnku,
szczypta imbiru,
kawałek ostrej papryki,
płaska łyżka przyprawy Kucharek,
sól do smaku.

Sposób wykonania:

Filety obtoczyć w mące. Cebulę obrać, posiekać. Pomidory sparzyć, obrać ze skórki, pokroić i wyrzucić ziarnka. Rozgrzać w rondlu tłuszcz, obrumienić na nim filety. Wrzucić pokrojoną cebulę, jeszcze chwilę smażyć.Następnie wrzucić pomidory, czosnek, ostrą paprykę, imbir i przyprawę, posolić. Dusić 20 minut. Podawać z pieczywem.


Faszerowany karp w galarecie


Składniki:

Farsz:
2 kg karpia,
35 dag cebuli,
2 jaja,
20 dag bułki,
sól,
pieprz,
cukier do smaku.

Wywar:
głowy i szkielety ryb,
20 dag cebuli,
sól,
pieprz do smaku.


Sposób wykonania:

Karpie oczyścić z łusek, odciąć głowy, a następnie usunąć wnętrzności przez otwór, jaki powstał po jej odcięciu, umyć i wypłukać. Podzielić na dzwonka, po czym ostrożnie, oddzielić mięso od skóry i odfiletować je od szkieletu i dużych ości. Z głowy usunąć oczy i skrzela. Następnie wraz z odfiletowanym szkieletem gotować głowy na słabym ogniu. Sklarować wywar, by po przecedzeniu był przezroczysty. Sól i pieprz do smaku. Mięso ryby oczyścić z drobnych ości. Następnie wraz z namoczoną w wodzie bulka przepuścić przez maszynkę. Do masy dodać żółtka, ubitą pianę.Doprawić ją do smaku solą, pieprzem i cukrem.Następnie po dokładnym wymieszaniu napełnić nią dzwonka karpia. W ten sposób przygotowane dzwonka ułożyć w garnku i zalać ciepłym jeszcze wywarem. Gotować na słabym ogniu ok. 10 min. Dodać posiekaną w drobno cebulę. Gotować jeszcze 15 min. Ugotowaną rybę ułożyć na półmisku. Zalać wywarem, który po zastygnięciu utworzy galaretę.


Filety w galarecie

Składniki:

1 kg filetów rybnych,
1 marchewka,
cebula
3 łyżki octu,
5 łyżek cukru,
2,5 litra wody,
żelatyna na 2,5 litra wody,
liść laurowy,
ziele angielskie.

Sposób wykonania:

Rozmrożone filety przyprawić jarzynką i panierować w mące, jajku, bułce tartej i usmażyć. Usmażone ryby ułożyć w salaterkach, zrobić galaretę. Wodę zagotować dodając marchew pokrojoną w plastry, liść laurowy, ziele, dodać trochę warzywka. Gdy marchew będzie miękka dodać cebulę pokrojoną w półksiężyce. Dodać , ocet, cukier, żelatynę. Potem tylko zalać rybę. Udekorować.



Leszcz w warzywach


Składniki:

leszcz 1 kg -filety
marchew -1 słoiczek,
koncentrat pomidorowy,
cebula,
liść laurowy, ziele angielskie, pieprz.

Sposób wykonania:

Kawałki dorsza smażymy. Zalewę ze słoika z marchwi wlewamy na patelnię. Marchew wykładamy na talerz i widelcem rozgniatamy, wrzucamy do zalewy. Wstawiamy na mały ogień razem z przyprawami. Pokrojoną cebulę 4 szt, smażymy na patelni, łączymy z marchewką, dodajemy koncentrat, jeszcze trochę dusimy, następnie nakładamy na rybę. Dekorujemy plastrkami cytryny


.


Morszczuk w sosie pomidorowym


Składniki:

morszczuk 1 kg -filety
marchew -1 słoiczek,
koncentrat pomidorowy,
cebula,
liść laurowy, ziele angielskie, pieprz.

Sposób wykonania:

Kawałki dorsza smażymy. Zalewę ze słoika z marchwi wlewamy na patelnię. Marchew wykładamy na talerz i widelcem rozgniatamy, wrzucamy do zalewy. Wstawiamy na mały ogień razem z przyprawami. Pokrojoną cebulę 4 szt, smażymy na patelni, łączymy z marchewką, dodajemy koncentrat, jeszcze trochę dusimy, następnie nakładamy na rybę. Dekorujemy zieleniną i ogórkiem.


.






Morszczuk zapiekany z serem

Składniki :

1/2 kg ryby morszczuk (filety),
1 por,
1 pęczek koperku,
1 śmietana 18%,
1 jogurt naturalny,
1 łyżka musztardy,
1 łyżka mąki ziemniaczanej,
20 dag sera żółtego.

Sposób przygotowania:

Por pokroić w plasterki, ułożyć w posmarowanym naczyniu żaroodpornym, na to pokrojony koperek. Na końcu ryba pokrojona w kawałki przyprawiona solą i pieprzem. Zalać sosem; śmietana połączona z musztardą,mąką ziemniaczaną i jogurtem naturalnym.Posypać startym serem żółtym i koperkiem. Piec 20 min. w piekarniku nagrzanym do 190 °C.




Panga w galarecie

Oceny: / 0

Składniki:

80 dag filetów z ryby morskiej np,panga
łyżka żelatyny
łyżka soku z cytryny
wywar:
marchewka
pietruszka
kawałek selera
por
liść laurowy
kilka ziarenek ziela angielskiego /5szt./
sól
pieprz
do dekoracji:

jajo na twardo
groszek konserwowy
listki natki pietruszki

Sposób wykonania:

Umyte i obrane warzywa pokrój, zalej wrzącą wodą i gotuj z dodatkiem podanych przypraw. Gdy warzywa będą prawie miękkie, włóż rybę i ugotuj ją na małym ogniu 20 minut. Następnie wystudź w wywarze, wyjmij, ułóż na półmisku i udekoruj według uznania. Żelatynę wymieszaj z 3 łyżkami zimnego wywaru i odstaw. Do pozostałego wywaru dodaj spęczniałą żelatynę i sok z cytryny. Całość roztrzep, wymieszaj, po czym przecedź. Tężejącą galaretą zalej rybę i wstaw do lodówki, by całkowicie zastygła. Udekoruj dowolnie.

Dieta środziemnomorska
Dieta śródziemnomorska

Dieta śródziemnomorska
3-4 kg w ciągu miesiąca

Dieta śródziemnomorska uznawana jest za najzdrowszą wśród diet. Można ją stosować przez całe życie. Pozwala utrzymać dobre zdrowie i znakomitą kondycję. Nie należy jednak przekraczać wielkości porcji

Zasady diety:
Stosując dietę śródziemnomorską, spożywamy duże ilości warzyw i owoców, kasz, makaronów, ryb, owoców morza i pełnoziarnistego pieczywa. Te pokarmy są bogate w błonnik, witaminę C, mikro- i makroelementy oraz nienasycone kwasy tłuszczowe. Z codziennego menu należy zupełnie wykluczyć wieprzowinę. Do potraw dodajemy dużą ilość czosnku i cebuli, do sałatek, zup i sosów - oliwę z oliwek, zamiast masła i tłuszczu pochodzenia zwierzęcego. Aby pozbyć się nadwagi, jemy 5 posiłków dziennie, dostarczając organizmowi najwyżej 40 g tłuszczu i 1200 kcal.

dzień pierwszy

ŚNIADANIE:
- 2 kromki chleba żytniego z soją i słonecznikiem posmarowane niskotłuszczową margaryną,
- 30 g wędzonego łososia,
- 50 g sałatki z pomidora i cebuli

DRUGIE ŚNIADANIE:
- 150 g chudego serka wiejskiego

OBIAD:
- 1 talerz zupy grzybowej gotowanej na włoszczyźnie z odrobiną oliwy z oliwek,
- 100 g dorsza pieczonego w folii,
- 3 łyżki gotowanych ziemniaków,
- 100 g sałaty z oliwą z oliwek i sokiem z cytryny

PODWIECZOREK:
- 1 szklanka chudego zsiadłego mleka,
- 1 szklanka owoców sezonowych, np. malin, jeżyn, truskawek

KOLACJA:
- 150 g sałatki z pomidora i ogórka,
- 40 g gotowanej kaszy kuskus,
- 2 plasterki szynki wołowej

dzień drugi

ŚNIADANIE:
- 1 filiżanka muesli ze 175 g jogurtu naturalnego,
- 1 kiwi

DRUGIE ŚNIADANIE:
- 2 kromki pieczywa chrupkiego posmarowane margaryną,
- 2 plasterki szynki,
- 1/2 ogórka

OBIAD:
- chłodnik przygotowany z 200 g kefiru, ogórka, botwiny i szczypiorku,
- 1 brzoskwinia

PODWIECZOREK:
- 1 szklanka soku warzywnego

KOLACJA:-
- 250 g sałatki z tuńczyka, startej marchwi, kukurydzy i groszku z puszki,
- 1/2 grahamki cienko posmarowana margaryną

dzień trzeci

ŚNIADANIE:
- 2 kromki razowego chleba cienko posmarowane margaryną,
- 2 plasterki wędliny z indyka,
- 100 g sałatki z pomidora i szczypiorku

DRUGIE ŚNIADANIE:
- 1/2 banana,
- 175 g jogurtu naturalnego

OBIAD:
- kapuśniak z 2 ziemniakami, włoszczyzną i piersią kurczaka,
- 200 g papryki faszerowanej pomidorami, wątróbką cielęcą i cebulą (papryka po śródziemnomorsku)

PODWIECZOREK:-
- 1 pomarańcza

KOLACJA:
- 200 g sałatki greckiej (pomidor, sałata, ogórek, ser feta polany odrobiną oliwy z oliwek),-
2 kromki żytniego pieczywa chrupkiego

dzień czwarty

ŚNIADANIE:
- 2 kromki pumpernikla cienko posmarowane margaryną,
- 60 g chudego twarożku ze szczypiorkiem,
- 2 plasterki ananasa

DRUGIE ŚNIADANIE:
- 1/2 grahamki z 20 g wędliny drobiowej,
- kilka rzodkiewek

OBIAD:
- 1 talerz zupy kalafiorowej na włoszczyźnie i piersi kurczaka,
- 200 g chudej wołowiny z rusztu,
- 30 g kaszy gryczanej,
- 100 g brukselki z wody

PODWIECZOREK:
- 150 g serka homogenizowanego

KOLACJA:
- 250 g sałatki z bobu,
- jabłka, czerwonej papryki,
- koperku,
- doprawionej oliwą i sokiem z cytryny

dzień piąty

ŚNIADANIE:
- 2 kromki razowego chleba żytniego cienko posmarowane margaryną,
- 1/2 jaja na twardo,
- 2 plasterki polędwicy drobiowej,
- 100 g sałatki z pomidora i cebuli

DRUGIE ŚNIADANIE:
- 1 brzoskwinia,
- 150 g jogurtu naturalnego

OBIAD:
- 200 g szaszłyka z piersi kurczaka,
- cebuli i czerwonej papryki,
- 30 g ryżu,
- 150 g gotowanej marchewki z groszkiem

PODWIECZOREK:
- 1 jabłko

KOLACJA:
- 1 kromka grahama z 2 wędliny,
- 1 plaster sera feta,
- 1/2 pomidora ze szczypiorkiem

Adres IP: zapisano

Każdy człowiek wie, czym jest ból.
Towarzyszy on nam od wczesnego dzieciństwa aż do śmierci, jest jedną z najczęściej występujących dolegliwości. Odczucie bólu ma złożony, wielowymiarowy i subiektywny charakter.
Proces powstawania odczucia bólowego obejmuje cztery etapy:

przetwarzanie: polega na przetworzeniu bodźca termicznego,
chemicznego lub mechanicznego na impuls elektryczny;
przewodzenie: impuls elektryczny jest przewodzony drogą włókien

nerwowych do rdzenia kręgowego;
modulację: w rdzeniu kręgowym impuls może być wzmocniony i przesłany do wyższych pięter układu nerwowego, ale może również ulec wygaszeniu (wtedy nie otrzymamy doznania bólowego);
percepcję: rozpoznanie, zlokalizowanie i uświadomienie sobie bodźca bólowego.

U każdego człowieka doznanie bólu może być nieco inne. Zależy to od właściwości organizmu, tzw. progu czucia i tolerancji bólu, wcześniejszych doświadczeń, a także czynników społecznych i kulturowych.
Ze względu na mechanizmy powstawania możemy wyróżnić dwa rodzaje bólu:
- fizjologiczny, powstaje w wyniku drażnienia bodźcami nie uszkadzającymi tkanek, kliniczny, receptorowy (somatyczny- np. ból pourazowy, choroba zwyrodnieniowa stawów; trzewny- np. ból brzucha);
- patologiczny niereceptorowy (neuropatyczny- np. ból fantomowy po amputacji kończyny, psychogenny).
Ze względu na kryterium czasu można wyróżnić ból:
- ostry- trwający do trzech miesięcy oraz
- przewlekły- trwający powyżej trzech miesięcy lub utrzymujący się pomimo wygojenia tkanek.

Ból spełnia rolę ostrzegawczo-obronną. Uczy nas unikania sytuacji, których może być następstwem, a jednocześnie informuje o zbliżającej się chorobie. Stopniowe ustępowanie bólu informuje o procesie zdrowienia.
W światowym piśmiennictwie medycznym znajdują się doniesienia o kilkudziesięciu osobach, u których stwierdzono genetycznie uwarunkowany brak czucia bólu. Osoby takie od dzieciństwa narażone są na większą liczbę urazów, gdyż nie otrzymują ostrzegawczej informacji o bodźcach potencjalnie bolesnych. Banalne choroby tj. np. zapalenie wyrostka robaczkowego czy złamanie kończyny, nie są dla nich bolesne. Nie szukają więc specjalistycznej pomocy lekarskiej. Może zakończyć się to kalectwem lub śmiercią.


Leczenie bólu
Leczenie przeciwbólowe ma na celu doprowadzenie pacjenta do stanu, w którym nie tylko nie odczuwa bólu, ale równocześnie zachowuje aktywność umysłową i fizyczną na miarę swoich możliwości. Uważa się, że farmakologia jest najskuteczniejszym sposobem uśmierzania bólu. W 1986 r. została opracowana przez WHO (World Health Organization- Światowa Organizacja Zdrowia) tzw. drabina analgetyczna, w której na trzech stopniach mocy oddziaływania zostały umiejscowione leki przeciwbólowe. Należy je podawać w ustalonych odstępach czasu. Najsłabiej działające środki przeciwbólowe, do których zaliczane są leki nieopioidowe, w tym paracetamol oraz niesteroidowe leki przeciw zapalne (NLPZ)- np. aspiryna, ibuprofen. Środki przeciwbólowe pierwszego stopnia drabiny analgetycznej stosowane do uśmierzania bólów słabych lub średnich, a także dodatkowo jako leki wspomagające opioidy. Metamizol (pyralgina, pyralginum lub novalgin), popularny w Polsce środek przeciwbólowy, nie jest zalecany przez WHO, ze względu na jego dużą toksyczność. Środkowy szczebel drabiny zajmują leki opiodowe, wśród nich kodeina i tramadol, górny- morfina i jej analogi.


Ból ostry pourazowy zwykle łatwo poddaje się leczeniu farmakologicznemu. Ból znika w ciągu kilku lub kilkunastu dni. W przypadku niewłaściwego leczenia przeciwbólowego dolegliwości mogą się utrzymywać dłużej, prowadząc do zmian w układzie nerwowym, zaburzając fizjologiczny proces nocycepcji, i ból ostry może przejść w przewlekły.

Ból przewlekły jako choroba sama w sobie wymaga wielokierunkowego postępowania, które obejmuje farmakoterapię, blokady terapeutyczne, zabiegi niszczenia struktur nerwowych oraz psychoterapię.

Interakcje leków przeciwbólowych
Dostępne bez recepty środki przeciwbólowe stanowią obecnie jedną z najczęściej kupowanych grup leków. W wyborze odpowiedniego dla danej dolegliwości specyfiku pacjenci kierują się własnym doświadczeniem i wiedza, poradą znajomych lub powszechną reklamą w mediach (niestety, często nierzetelną).
Najlepszą metodą prowadzącą do właściwego wyboru leku jest konsultacja z lekarzem lub farmaceutą oraz zapoznanie się z ulotką informacyjną.
Stosowanie każdego leku wiąże się z pewnym ryzykiem, wynikającym z jego działań niepożądanych, efektów ubocznych lub interakcji. O interakcjach mówimy, kiedy podawane jednocześnie substancje modyfikują efekt terapeutyczny, co w pewnych okolicznościach może stanowić zagrożenie dla zdrowia pacjenta. Należy również pamiętać o tym, że wiele preparatów handlowych zawiera w swoim składzie tę samą substancję czynną, stąd stosowanie łącznie może prowadzić do przedawkowania.

Przykłady interakcji popularnych leków przeciwbólowych:
ASA (kwas acetylosalicylowy) i jego pochodne: (Aspiryn, Polopiryna, Upsarin, Acard, Acesan, Bestpirin itp.). Interakcje dotyczą: sulfonamidów, doustnych leków przeciwcukrzycowych (ryzyko hipoglikemii), leków przeciwgruźliczych, alkoholu (zwiększa ryzyko wystąpienia krwawień z przewodu pokarmowego). Kwas acetylosalicylowy i jego pochodne nasilają działanie glikozydów nasercowych, osłabiają działanie leków moczopędnych, takich jak: spironolakton, furosemid, nasilają działanie barbituranów. Stosowane łącznie z innymi lekami przeciwbólowymi (ibuprofen, paracetamol, naproxen) zwiększa ryzyko krwawień oraz uszkodzeni śluzówki żołądka. Substancja ta nie powinna być stosowana u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy. Leki przeciwzakrzepowe, np.: dikumarol, w interakcjach z salicylami mogą powodować krwotoki na skutek nadmiernego spadku krzepliwości krwi. Pochodne kwasu acetylosalicylowego nie tylko zmniejszają wartość terapeutyczną leków przeciwastmatycznych, ale mogą również wywoływać ataki duszności u osób cierpiących na astmę. Stosowanie poniżej 12. roku życia w niektórych przypadkach może wywołać tzw. zespół Reye’a, stanowiący zagrożenie dla życia dziecka.

Paracetamol- na rynku znajduje się obecnie około 40 różnych preparatów zawierających paracetamol (Apap, Panadol, Efferalgan, Paracetamol, Etoran itd.). Nasila działanie leków przeciwzakrzepowych z grupy kumaryn, stosowany z lekami przeciwpadaczkowymi, przeciwgruźliczymi, niektórymi nasennymi i alkoholem, zwiększa ryzyko uszkodzenia wątroby. Podawany z inhibitorami MAO może wywołać pobudzenie i gorączkę, nasila toksyczność chloramfenikolu. Stosowany łącznie z niektórymi lekami przeciwbólowymi zwiększa ryzyko uszkodzenia nerek. Przedawkowanie, np.: na skutek jednoczesnego zażywania różnych preparatów handlowych zawierających w swoim składzie paracetamol, prowadzi do uszkodzenia wątroby.

Ibuprofen (Ibuprofen, Ibuprom, Nurofen, Ibufen, Ibum)- nasila działanie leków przeciwkrzepliwych z grupy kumaryn. Podawany łącznie z kortykosteroidami zwiększa ryzyko krwawień z przewodu pokarmowego oraz uszkodzenia nerek. Nasila toksyczność metotreksatu, osłabia działanie moczopędnego spironolaktonu (Spironol, Verospinor). W trakcie terapii ibuprofenem spożywanie alkoholu nasila toksyczność leku. Kwas acetylosalicylowy zmniejsza jego działanie przeciwzapalne i zwiększa ryzyko krwawień z przewodu pokarmowego.

Metamizol (Pyralginum) – ze względu na silne właściwości uczulające powinien być stosowany ostrożnie, zwłaszcza u dzieci i osób starszych. Nasila działanie leków przeciwzakrzepowych, doustnych leków przeciw cukrzycowych, sulfonamidów i fenytoiny. Leku nie wolno stosować z inhibitorami MAO oraz barbituranami. W okresie ciąży i karmienia piersią stosowanie leku jest zabronione.

Fenacetyna (tabletki od bólu głowy „z krzyżykiem”) – może powodować zależność lekową. Stosowana przewlekle uszkadza nerki oraz upośledza właściwości hemoglobiny. Wchodzi w interakcje z fenobarbitalem. Substancja ta ze względu na właściwości uzależniające oraz znaczną toksyczność w wielu krajach została wycofana z obrotu.

APAP-lek przeciwbólowy, przeciwgorączkowy
Skład:1 tabletka powlekana zawiera 500 mg paracetamolu. Substancje pomocnicze: wosk Carnauba, hydroksypropylometyloceluloza, polietylenoglkol, powidon, skrobia zżelatynizowana, kroskarmeloza, kwas stearynowy, dwutlenek tytanu, olej rycynowy
Działanie: Lek działa przeciw bólowo i przeciwgorączkowo. Nie zawiera pochodnych kwasu salicylowego. Nie podrażnia przewodu pokarmowego.
Wskazania: Bóle różnego pochodzenia – ból głowy, mięśni, zębów, nerwobóle, bóle miesiączkowe. Gorączka np. w przebiegu przeziębienia lub grupy.
Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na paracetamol, niedokrwistość nerek i wątroby. Stosowanie leku w ciąży i okresie karmienia za zgodą lekarza.
Ostrzeżenia: Należy zasięgnąć porady lekarza, jeśli ból u dorosłych utrzymuje się ponad 10 dni u cieci ponad 5 dni, a gorączka dłużej niż 3 dni. Kofeina nasila przeciwbólowe działanie paracetamolu. Przy prawidłowym dawkowaniu lek zwykle nie wywołuje objawów niepożądanych. Podczas stosowania leku nie należy pić alkoholu. Nie przekraczać zalecanych dawek na dobę
Dawkowanie:
Dorośli: 1 do 2 tabletek, 3 do 4 razy na dobę, nie więcej niż 8 tabletek na dobę. Dzieci powyżej 12 roku życia: 1 tabletka 3 do 4 razy na dobę. Przy stosowaniu razem z innymi lekami zawierającymi paracetamol nie należy przekraczać dawki łącznej 4 gramów paracetamolu w ciągu doby. Należy przestrzegać co najmniej 4 godzinnego odstępu pomiędzy kolejnymi dawkami.

Bi - profenit
- tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu
Lek z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (pochodna kwasu fenylopropionowego) jedna tabletka zawiera 150 mg ketoprofenu
Wskazania:
Leczenie objawowe chorób reumatycznych, zapalenia stawów, choroby zwyrodnieniowej stawów i kręgosłupa przebiegającej z dużym nasileniem bólu i znacznie upośledzającej sprawność chorego
Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na ketoprofen lub inne leki z grupy NLPZ. Chorzy reagujący napadami astmy oskrzelowej na kwas acetylosalicylowy i pochodne ciężka niewydolność nerek lub wątroby.
Dawkowanie doustne.
Dorośli:
W leczeniu objawowym długo trwałym 150 mg na dobę (1 x 1)
W leczeniu krótko trwałym stanów ostrych 300 mg na dobę (2 x 1)
Dzieci – Przeciwwskazane

CODPIAR
Skład:
1 tabletka zawiera 500 mg paracetamolu
Wskazania:
· bóle różnego pochodzenia:
- bóle głowy 0 i zębów,
- bóle mięśniowe, stawowe i kostne,
- bolesne miesiączki,
- bóle po zabiegach chirurgicznych i stomatologicznych
· gorączka w przebiegu przeziębienia lub grypy
Ostrzeżenia:w czasie stosowania paracetamolu nie należy jednocześnie:
- stosować innych leków zawierających paracetamolze względu na możliwość przedawkowaniu leku
- spożywać alkoholu
Stosować ostrożnie w niewydolności wątroby i nerek. Szczególne ryzyko uszkodzenia wątroby istnieje u osób głodzonych. Lek może być stosowany w ciąży i w okresie
karmienia jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności, po konsultacji z lekarzem
Preparat nie wpływa na sprawność psychiczną.

IBUPROM
Skład:1 tabletka powlekana zawiera 200 mg ibuprofenu
Działanie: Przeciwbólowe, przeciwzapalne, przeciwgorączkowe
Wskazania: Bóle różnego pochodzenia o słabym i średnim nasileniu: bóle miesiączkowe, mięśniowe, pourazowe, bóle głowy, zębów, gardła, bóle krzyża, rwa kulszowa, bóle reumatyczne oraz gorączkowe
Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na lek, skaza krwotoczna, ostra faza choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Nie stosować u kobiet w ciąży i okresie karmienia piersią nie należy stosować u osób, u których po kwasie acetylosalicylowym lub innych nieosteroidowych lekach przeciwzapalnych występowały objawy alergii (katar, astma oskrzelowa, wstrząs anafilaktyczny). Stosowanie u dzieci poniżej 12 roku życia za zgodą lekarza
Działania niepożądane: u niektórych chorych mogą wystąpić zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, takie jak: nudności, wymioty, biegunka, Rzadko skórne odczyny alergiczne.
Dawkowanie:
Dorośli i dzieci powyżej 12 roku życia: 1 do 2 tabletek 3 do 4 razy na dobę po posiłkach. W leczeniu schorzeń reumatycznych dawkowanie wg wskazań lekarza. Nie należy przekraczać dawki 10 tabletek na dobę. Dzieci poniżej 12 roku życia: dawkowanie wg wskazań lekarza.

NAPROXEN
- tabletki dojelitowe (500mg) 20 szt.
Niesteroidowy lek działający przeciwbólowo, przeciwzapalnie i przeciwgorączkowo
Wskazania:
W chorobach reumatoidalnych (np. gośćcowym zapaleniu stawów), dyskopatiach, urazach tkanek miękkich, zwalczaniu bólów o niewielkim lub średnim natężeniu np. bóle menstruacyjne, migrena i napięciowy ból głowy, bóle zębów, pourazowe i gorączka różnego pochodzenia
Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na lek oraz inne leki z grupy niesteroidowych przeciwzapalnych skazy krwotoczne, niewydolność krążenie, czynna choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy
Dawkowanie:
Dorośli od 500 mg do 1000 mg w dwóch dawkach przy długotrwałym stosowaniu dawkę leku można zmniejszać a w razie konieczności, gdy pacjent dobrze toleruje naproxen dawkę można krótko trwale zwiększyć do 1500 mg na dobę
Dzieci od 3 roku życia w młodzieńczym reumatoidalnym zapaleniu stawów 10 mg /kg masy ciała na dobę w 2 dawkach podzielonych
Przyjmować doustnie w czasie posiłku i nie rozgryzać
NUROFEN – Menstrual
Skład:
1 kapsułka zawiera: substancje czynną ibuprofen 300 mg oraz substancje pomocnicze

Działania:
Preparat Nurofen Menstrual został opracowany, aby zapewnić kontrolowany uwalnianie substancji czynnej i w ten sposób umożliwić długotrwałe działanie przeciwbólowe, nawet do 12 godzin po przyjęciu pojedynczej dawki leku.
Wskazania do stosowania:
Bóle miesiączkowe, bóle okolicy krzyżowej, bóle głowy i migrena, bóle zębów, bóle o słabym nasileniu związane z zapaleniem stawów oraz bólem reumatyczne, nerwobóle, bóle mięśni
Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na składniki preparatu oraz inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ). W przepości, po przyjęciu kwasu acetylosalicylowego lub innych NLPZ objawy uczulenia: katar, pokrzywka skórna lub astma oskrzelowa. Czynna lub przebyta choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy
Dawkowanie i sposób stosowania:
Dorośli i dzieci powyżej 12 lat: 1 lub 3 kapsułki dwa razy na dobę, rano i wieczorem, należy popić wodą i połknąć w całości. Między dawkami należy zachować przynajmniej 8 godzinną przerwę. Kapsułki nie należy stosować więcej niż 4 kapsułki (1200 mg ibuprofenu) w ciągu doby. Nie stosować u dzieci w wieku poniżej 12 lat
Jeżeli mimo przyjmowania leku dolegliwości bólowe nie ustępują
lub ulegają nasileniu, należy skontaktować się z lekarzem.
Ostrożnie:
Należy skontaktować się z lekarzem w przypadku ciąż, astmy
oskrzelowej lub stosowania innych leków.

Farmakologiczne zwalczanie bólu jest możliwe przez stosowanie leków działających obwodowo na receptory bólowe, na drogi przewodzące impulsy lub na ośrodkowy układ nerwowy. Leki przeciwbólowe silnie działające ośrodkowo wywodzą się z alkaloidów zawartych w soku makówek maku ogrodowego i słomie maku. Większość narkotycznych leków przeciwbólowych wytwarza się z opium, które jest proszkiem uzyskanym z soku makówek.


Petydyna różni się od morfiny tym, że lepiej wchłania się z przewodu pokarmowego. Podobnie jak morfina wpływa niekorzystnie na ośrodek oddechowy.

Metadon jest agonistą morfiny o podobnym działaniu przeciwbólowym.

Dekstromoramid jest to lek przeciwbólowy działający równie silnie jak morfina, ale szybciej po podaniu doustnym (po15 min).

Pentazocyna działa przeciwbólowo 3-krotnie słabiej od morfiny

Fenazocyna działa 5-krotnie silniej od morfiny, zarówno przeciwbólowo, jak i hamująco na ośrodek oddechowy.

Fentanyl jest jednym z leków przeciwbólowych pochodnych piperydyny. Działa wielokrotnie silniej od morfiny, toteż używany jest głównie w znieczuleniu ogólnym przed zabiegami chirurgicznymi i podczas nich.

Wszystkie narkotyczne leki przeciwbólowe charakteryzują się znaczną toksycznością bezpośrednią. Najpoważniejszym objawem niepożądanym działania opiatów jest ich ujemny wpływ na wrażliwość ośrodka oddechowego przy zwiększeniu stężenia dwutlenku węgla we krwi.
Do grupy zwalczających bule głowy, zębów i lżejszych postaci bólów trzewnych (np. kolki) należą:
1. salicylany (pochodne kwasu salicylowego),
2. pochodne pirazolonu,
3. pochodne aniliny,
4. chinina.
Pochodne kwasu salicylowego mają silne działanie przeciwzapalne, przeciwgorączkowe i przeciwbólowe. Jako lek przeciwgorączkowy i przeciwbólowy jest stosowany głównie do kwasu acetylosalicylowy (Polopiryna)

Pochodne pirazolonu Leki z tej grupy działają przeciwbólowo silniej od salicylanów. Aminofenazon (Pyramidonum) i noramidopiryna (Pyralginum) wchłaniają się łatwo z przewodu pokarmowego;
Noramidopiryna jako pochodna rozpuszczalna jest stosowana ponadto we wstrzyknięciach domięśniowych, wyjątkowo dożylnych.

Pochodne aniliny jako leki przeciwbólowe z tej grupy są stosowane fenacetyna oraz jej metabolit paracetamol (Acenol). Uważa się, że fenacetyna działa szczególnie korzystnie w bólach głowy.

Chinina (lek przeciwzimniczny) należy do pochodnych chinoliny, wywiera działanie przeciwgorączkowe i słabe przeciwbólowe.

Preparaty mieszane W skład mieszanych preparatów przeciwbólowych wchodzą, oprócz leków przeciwbólowych (najczęściej aminofenazon, kwas acetylosalicylowy), barbiturany i kofeina w małych dawkach.

Kofeina dodana do salicylanów, pochodnych pirazolonu lub aniliny zwiększa ich działania. Preparaty z kofeiną są stosowane w bólach głowy.


Leki przeciwbólowe występują w różnych postaciach.

1) Najbardziej wygodne jest ich zażycie doustne w postaci:
· tabletki
· kapsułki
· syropy
· krople
2) W celu wywołania działania miejscowego stosuje się:
· maści
· żele.
3) Gdy istnieje potrzeba szczególnej ochrony przewodu pokarmowego przed niekorzystnym działaniem ubocznym można skorzystać z:
· czopków
· ampułek
· fiolek
4) Najsilniejsze leki przeciwbólowe stosuje się:
· przeważnie dożylnie

Leki dzielimy według drabiny analgetycznej

silny opioid
III + nieopioidowy lek przeciwbólowy
+ lek wspomagający

słaby opioid
II + niepioidowy lek przeciwbólowy
+ lek wspomagający

I nieopioidowy lek przeciwbólowy
+ lek wspomagający

Paracetamol
Paracetamol (acetaminofen) jest jednym z najpopularniejszych leków przeciwbólowych i przeciwgorączkowych dostępnych bez recepty. Wchodzi w skład wielu preparatów: zarówno prostych, np. Apap, Efferalgan, Panadol, Codipar, jak i złożonych (wieloskładnikowych), np.: Gripex, Fervex, Coldrex. Sięgamy po niego bardzo często.
W praktyce klinicznej po raz pierwszy został zastosowany w1893r., jednak powszechne jego zastosowanie, jako leku dostępnego bez recepty, dotyczy ostatnich czterdziestu lat. Obecnie substancja ta jest podawana we wszystkich grupach wiekowych. Substancję tą zalecają min. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO), Amerykańska Akademia Pediatrii(APP) jako bezpieczny również dla najmłodszych pacjentów w zwalczaniu bólu i gorączki. Wzrost zainteresowania paracetamolem w pediatrii wiąże się min. z faktem poważnego niebezpieczeństwa stosowania największego konkurenta paracetamolu- kwasu acetylosalicylowego (Aspiryn, Polopiryna, Upsarin) u dzieci mogącego wywołać groźny dla życia zespół Reye’a. Preparaty zawierające acetaminofen podawane są zazwyczaj drogą doustną (tabletki, roztwory do picia, syropy) oraz doodbytniczą (czopki). Istnieje również postać do aplikacji pozajelitowej (podawany dożylnie).
Według WHO paracetamol jest podstawowym środkiem przeciw bólowym i przeciw gorączkowym z następujących powodów:
nie wykazuje działania nefrotoksycznego (uszkadzającego nerki) i gastrotoksycznego (uszkadzającego przewód pokarmowy), dlatego może być stosowany u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy.
bardzo rzadko inicjuje reakcje nadwrażliwości – może być stosowany u astmatyków.
dobrze się wchłania po podaniu doustnym i odbytniczym
brak poważnych interakcji z innymi lekami ora możliwość łączenia z wieloma substancjami w postaci leków złożonych.
Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania paracetamolu zależy od ordynowanych dawek adekwatnych do wieku, kondycji pacjenta, jego masy ciała, a także od współistniejących chorób oraz stosowanych terapii innymi lekami. Zbyt wysokie dawki powodować będą efekty przedawkowania (najczęściej dotyczą wątroby), natomiast dawki zbyt niskie, tzw. subterapeutyczne (tj. niższe niż terapeutyczne)nie wywołują zamierzonych efektów terapeutycznych.
Zalecane dawki lecznicze to:
v doustnie 10- 15mg/kg masy ciała na dawkę
v doodbytniczo 20-25mg/kg masy ciała na dawkę.

Aspiryna
Jest jednym z najstarszych leków przeciwbólowych. Zanim jednak uzyskała obecną postać, przez tysiąclecia stosowano jej substytut, którymi były napary z liści wierzby. Obecnie wiemy, że substancję aktywną były silnie działające salicylany, które w organizmie ludzkim są metabolizowane do kwasu acetylosalicylowego, czyli... aspiryny!, noszącej w medycynie nazwę „leku” cudownego. Popularności aspiryny- jako uniwersalnego leku „na wszystko”- nie dorównuje żaden specyfik. Dziennie jej spożycie wynosi 35 000 kg i w Anglii 6000 kg. Analogi aspiryny, np. acetylosalicylan lizyny, stosuje się dożylnie w leczeniu bólów pooperacyjnych i przygotowaniu do zabiegów.


Kofeina
Kofeina występuje w ziarnach kawy, w liściach herbaty, a także w orzeszkach cola (około 3%). Działa najsilniej na korę mózgową i ośrodkowy układ nerwowy. Wzmaga koncentrację, spostrzegawczość, pamięć, przyśpiesza procesy myślowe, przemianę materii, rozszerza naczynia krwionośne opon mózgowych, w wielu przypadkach znosi ból głowy. U niektórych osób podwyższa ciśnienie krwi.

Paracetamol
Jest obecnie najpopularniejszym z leków przeciwbólowych. Siła działania przeciwbólowego paracetamolu znacznie wzrasta w przypadku jego kojarzenia z kodeiną. Na rynku istnieje mnóstwo leków łączących wpływ paracetamolu, aspiryny i mieszanek z różnymi lekami przeciwzapalnymi.

Metamizol
Innym analgetykiem z grupy nieopioidowej jest właśnie metamizol, doskonale wszystkim od lat znany jako pyralginum. Mimo względnej toksyczności lek ten wart jest polecenia w bólach kolkowych, gdzie powinien być stosowany z lekami rozkurczowymi.

Leczenie farmakologiczne bólu przewlekłego za pomocą opioidów
Opioidy, czyli leki należące do drugiego stopnia drabiny analgetycznej, zalicza się do podstawowych leków przeciwbólowych, stosowanych najczęściej w terapii przewlekłych zespołów przeciwbólowych.

Kodeina
Powszechnie znana jako lek przeciwkaszlowy, jest również agonistą receptora mi dziesięciokrotnie słabszym od morfiny, ale wraz z nią występuje w postaci alkaloidu opium.

Tramadol
Jego polskim odpowiednikiem jest poltram. Lek również jest kojarzony z paracetamolem i niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi. Z badań przeprowadzonych w wielu krajach wynika, że lek w ponad 94% nie powodował objawów ubocznych. Obserwacje kliniczne dowodzą, że poltram skutecznie znosi ból towarzyszący schorzeniom kręgosłupa, urazom, osteoporozie i neuralgiom.

Morfina
Leki uzyskiwane z opium noszą w medycynie nazwę opioidów; wśród nich najważniejszym jest morfina, która działa wielokierunkowo, jednakże najsilniej na wybrane struktury mózgu i jelit. U większości ludzi po zastosowaniu przeciętnych dawek dodatkowo uwidacznia się jej działanie uspokajające, często powoduje senność oraz spowolnienie procesów myślowych, jak też znamienne zmniejszenie aktywności fizycznej. Z innych działań morfiny należy odnotować hamowanie, a w przypadku wysokich dawek nawet porażenie czynności oddechowej, skąd liczne zgony w wyniku przedawkowania. Jednym z klasycznych objawów po przyjęciu morfiny jest, łatwe do zaobserwowania, szpilkowate zwężenie źrenic. W ostatnich latach opracowano nowe postacie morfiny, które można przyjmować w postaci aerozoli, donosowo lub bezpośrednio na błony śluzowe jamy ustnej. Tak naprawdę pewny jest tyko fakt, że nałogowi narkomani w celu uzyskania zadowalającego efektu potrzebują coraz większych dawek, a po nagłym odstawieniu narkotyku występują u nich ostre objawy abstynencyjne. Peptydy opioidowe wykazują nie tylko podobne do morfiny własności przeciwbólowe i zdolności wywołania euforii, ale mają podobne działania uboczne, łącznie z wywołaniem dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, zaburzeniami oddechu, tolerancją i uzależnieniem. Stosowanie morfiny i leków pokrewnych w łagodzeniu przewlekłych bólów nienowotworowych stanowi przedmiot zażartych sporów.

Skutki agresji mogą mieć charakter bezpośredni lub odległy, psychiczny bądź fizyczny. Skutki zachowań agresywnych w dalszym rozwoju indywidualnym są zawsze bardzo poważne ze względu na utrwalone deformacje psychiczne i zaburzenia emocjonalne. Rozwój i normalne funkcjonowanie osobowości są nie do pogodzenia z agresją, ponieważ bierne poddanie się cudzej kontroli wyklucza autonomię ( M. Ciosek, 2003).
Skutki agresji można podzielić na:
-fizyczne : siniaki i ślady uderzeń, ślady oparzeń, rany cięte i kłute, opuchlizny, wybite zęby, wyrwane włosy, trudności w chodzeniu i siedzeniu, lęk przed rozebraniem, przed dotknięciem, apatia, tatuaż naznaczający więźnia.
-Emocjonalne i psychologiczne : zaburzenia mowy (napięcia nerwowe), bóle brzucha, głowy, wymioty, moczenie się, niska samoocena, obniżone poczucie własnej wartości, wzmożona czujność, nieudolność do rozluźnienia, tłumiony płacz, wycofanie, izolacja, zachowania destrukcyjne, smutek, odrętwienie, depresja, natręctwa, tiki, wzrost agresywności i wrogości, bierność, wyuczona bezradność.

Społeczne skutki agresji:
-nieumiejętność nawiązywania kontaktów
-spychanie człowieka na samo dno hierarchii społecznej

Skutki samoagresji:
-kalectwo
-trwała niepełnosprawność fizyczna
-niezdolnoći do to pracy.

Skutki agresji na tle seksualnym:
-krwawienia
-bolesność w okolicy genitaliów
-agresja wobec siebie
- apatia lub nadmierna ruchliwość
-depresja
-próby samobójcze
- niepokój
-brak koncentracji
-wycofanie i izolacja

Ponieważ podczas doznawania stresu autonomiczny układ nerwowy wywołuje określone reakcje fizyczne, na przykład napięcie mięśni, podwyższenie ciśnienia krwi, zwężenie naczyń krwionośnych itd., rodzi się pytanie o stosowne metody, które mogłyby przeciwdziałać takim reakcjom. Nie ulega wątpliwości, że środkami nasennymi i uspokajającymi bardzo szybko można doprowadzić do obniżenia poziomu zdenerwowania. Środki te nie nadają się jednak do dłuższego stosowania, ponieważ w krótkim czasie prowadzą do uzależnienia. Poza tym wprowadzają pacjenta w bierny stan, zamiast wspierać go w poszukiwaniach i dążeniach do zwalczenia stresu. Aby panować nad stresem przez dłuższy czas, należałoby sięgnąć po różne formy ćwiczeń odprężających, do których należy także, wymienione już w innym miejscu, biologiczne sprzężenie zwrotne. Absurdalne mogłoby się wydawać twierdzenie, że do zwalczania skutków stresu odpowiednie są również ćwiczenia gimnastyczne, jako że zarówno stres, jak i ćwiczenia mają działanie pobudzające.
Ale kto czynnie i intensywnie uprawia sport, ten nieraz zapewne doświadczył, że następujący po wysiłku fizycznym odpoczynek, który trwa parę godzin, odpręża organizm i umysł. A komu uda się tak zorganizować swój dzień, że znajdzie czas na regularne zajęcia fizyczne, ten sprawuje większą kontrolę nad swoim organizmem niż osoba, która do uprawiania sportu nie ma okazji. Osoba ćwicząca wyrabia w sobie z biegiem czasu poczucie, że w dużym stopniu może panować nad swoim organizmem. To przekonanie pomaga jej zwalczać nie kontrolowany wzrost pobudzenia w momencie doznawania stresu.
Doznawaniu stresu towarzyszą nie tylko zmiany fizyczne, lecz bardzo często także negatywne emocje. Na odebrane zagrożenie ludzie reagują strachem i niepokojem. Po długich rozmowach ze swoimi pacjentami Zygmunt Freud odkrył, że przed lękami i innymi negatywnymi emocjami ludzie bronią się przy pomocy różnych mechanizmów. Według Freuda, w wypadku mechanizmów obronnych chodzi o nieświadome zabiegi, mające na celu zaprzeczenie i zniekształcenie rzeczywistości. Dzisiejsi psychologowie mówią o zachodzących automatycznie manewrach poznawczych, które stosują właściwie wszyscy ludzie, broniąc się przed negatywnymi emocjami. W pewnych okolicznościach mechanizmy obronne mogą wykazywać zalety.

Bulimia psychiczna

Bulimia należy do zaburzeń odżywiania. Składają się na nią niekontrolowane epizody objadania się. Epizody „obżarstwa” służą rozładowaniu napięcia psychicznego. Poprawa samopoczucia jest krótkotrwała, szybko zastępuje ją poczucie winy. Chore próbują uciszyć wyrzuty sumienia na przykład poprzez wymiotowanie spożytej treści.

Szczyt zachorowań przypada później niż w przypadku anoreksji. Najczęściej dotyczy
dziewcząt w późnym okresie pokwitania. Ilość zachorowań wśród mężczyzn jest znikoma. Badania populacyjne (przeprowadzone na dużej grupie osób) dowodzą, że bulimia występuje częściej niż anoreksja, niemniej chorzy na bulimię rzadziej poszukują fachowej pomocy.

U większości chorych epizody niekontrolowanego objadania się poprzedzone są przez narastające napięcie psychiczne. Często chore nie potrafią ustalić konkretnej przyczyny gorszego samopoczucia. Powodem bywa uczucie osamotnienia, znudzenia, czasem poczucie głodu. „Bulimiczki” usiłują wyciszyć postępujące napięcie, ale niezależnie od podejmowanych czynności myśli zaczynają krążyć wokół jedzenia. Chore nie potrafią nad tym zapanować, zaczynają gromadzić pokarm, raz po raz kierują kroki w pobliże lodówki. W pewnym momencie tracą nad sobą kontrolę i niemal rzucają się na jedzenie. Zjadają ogromne ilości pokarmu w krótkim czasie. Niejednokrotnie ich wartość odżywcza przekracza nawet kilkukrotnie zapotrzebowanie dobowe, a większość zdrowych osób nie byłoby w stanie zjeść podobnej ilości pożywienia w zbliżonych okolicznościach. Również sposób, w jaki chore w trakcie napadu przyjmują jedzenie znacznie odbiega od wszelkich norm kulturowych- nie dbają wtedy zupełnie o to co, i w jaki sposób spożywają. W trakcie epizodu i bezpośrednio po nim uczucie niepokoju i napięcia zanika. Rozluźnienie jest jednak tylko chwilowe. Szybko zostaje zastąpione przez poczucie winy z powodu utraty kontroli nad sobą. Chore zwykle postrzegają spożyte produkty jako niezdrowe i tuczące. Świadomość ta je przeraża. Czują się osaczone przez wyrzuty sumienia, chcąc się ich pozbyć- prowokują wymioty.

Po każdym epizodzie objadania się chore pragną się „oczyścić”. Najczęściej prowokują wymioty. Niektóre w trakcie napadu obżarstwa przyjmują znaczne ilości płynów, co może odruchowo prowokować wymioty. Część dziewcząt z upodobaniem sięga po środki przeczyszczające, lewatywy, inne między atakami podejmują bardzo drastyczne diety, lub bardzo intensywny wysiłek fizyczny. Niektóre sięgają po alkohol czy narkotyki. Niezależnie od sposobu chore za wszelką cenę dążą do pozbycia się przyjętego pokarmu. Wymioty to najczęściej występujące zachowanie kompensacyjne, trwają do momentu uzyskania pewności, że wszystko zostało usunięte (od kilku do kilkudziesięciu minut).

Większość dziewcząt, które popadają w anoreksję, ma za sobą nieudane doświadczenia ze stosowaniem przeróżnych diet. Często na początku mają nieznaczną nadwagę. Jedzenie, a raczej myślenie o jedzeniu absorbuje ich uwagę. Dopiero sytuacja stresowa- niekoniecznie związana z troską o wagę może sprowokować epizod obżarstwa i wymiotów, lub inną reakcję kompensacyjną. Przyczyny bywają różne- kryzys rodzinny, śmierć kogoś bliskiego, egzamin, zmiana szkoły, czasem ciąża.

Zachowanie początkowo niczym nie różni się od zachowania sprzed choroby, dlatego bulimia jest zwykle wykrywana stosunkowo późno. Dziewczęta starają się ukrywać swoje problemy- ataki obżarstwa i oczyszczania się zwykle nie mają świadków.
Z jednej więc strony, epizody nadmiernego objadania się są niezależne od woli chorych- nie potrafią nad nimi zapanować, a z drugiej są częściowo zaaranżowane, przygotowane.
Wygląd dziewcząt długo nie zdradza istnienia choroby. Bulimia przebiega z okresami pogorszeń i polepszeń. Masa ciała- nie tylko na początku, ale często nawet po długim okresie choroby nie schodzi poniżej normy. Niemniej bulimiczki zwykle już od samego początku mają poczucie choroby. Część z nich wyraża chęć leczenia, ale trudno im wytrwać w tym postanowieniu.
Możliwe do zaobserwowania objawy związane są głównie z wymiotami.
Możemy spotkać się z :
- obrzękiem ślinianek przyusznych,
- chrypką,
- chorobami dziąseł- zmiany zapalne,
- skargami na dzwonienie w uchu,
- nasileniem zmian próchniczych.
Charakterystyczne są zmiany na grzbiecie dłoni, które powstają w momencie prowokowania wymiotów.
Długotrwała choroba może doprowadzić do licznych zaburzeń uchwytnych w badaniach lekarskich.

Gdy planujemy odchudzanie to musimy mądrze podejść do tej kwestii. Najpierw musimy uświadomnić sobie jak wyglądało nasze odżywianie do chwili obecnej oraz jaka była wada naszej diety.



Jeżeli unikaliśmy śniadania - to był błąd. Natomiast jedzenie obiadu wieczorem, utrudnia sen i odkłada fałdki na brzuchu i utrudnia odchudzanie. Ludziom trafiają się różne dietetyczne gafy. Na początek trzeba ustalić nasze największe wpadki dietetyczne.

Bitwę trzeba rozpocząć od ustalenia dla siebie odpowiedniej diety. Mnóstwo opisów diet odchudzających jest dostępnych w internecie. Rozmaitego rodzaju diety występują na portalch dietetycznych. Należy wybrać taką, która będzie optymalna dla nas. Głównym zdrojem informacji mogą być serwisy dietetyczne i fora. Zasadne jest takie rozwiązanie, bo możemy czytać i pisać na forch, a także zadawać pytania. Blogi, które prowadzą osoby anonimowe na temat odchudzania, należy traktować z rozwagą. Informacje tam zawarte nie zawsze są prawdziwe pod względem merytorycznym.



Dobrym i pewnym rozwiązaniem jest wizyta u dietetyka.Jest to najkorzystniejsze i najlepsze rozwiązanie dla ludzi, którzy nie mają czasu, bo dużo pracują. Menu ustalone przez dietetyka jest profesjonalne i dopasowane do naszych zdrowotnych warunków.



Trzeba również przyjąć do wiadomości, że nie zawsze porady dietetyczne są możliwe do zastosowania, a wiedząc to unikniemy rozczarowania i poczucia winy.

Z wiekiem nasz organizm się zmienia. Jest częściej podatny na uszkodzenia niż za czasów młodości. To co jeszcze 20 lat wcześniej odbiło się bez echa dziś może narobić szkód. Panie zbliżające się do pięćdziesiątki powinny pamiętać, że ich przemiana materii zwalnia i w miarę upływu czasu będzie nadal to robić. Organizm się zmienia kiedyś w błyskawicznym tempie spalane kalorie, dziś będą się odkładać w postaci tkanki tłuszczowej.

Utrzymanie sprawności dzięki uprawianiu sportu powinno być rzeczą priorytetową dla pań w okresie menopauzy. Wtedy to odzywają się najczęściej problemy związane z ubytkiem masy kostnej. Osteoporoza jest bardzo niebezpieczną chorobą, która spowodowana jest odwapnieniem kości. Prawidłową dietą i odpowiednią dawką ruchu możesz zatrzymać a nawet odwrócić proces odwapniania, odpowiednie żywienie pomoże również nieco spowolnić niebłagalny czas.

Nasze kości składają się w ponad 2/3 z wapnia. Budowane są one najbardziej intensywnie w okresie dojrzewania. Dlatego właśnie od stopnia ich nasycenia wapniem do dwudziestego roku życia zależy osiągnięcie rezerwy mineralnej chroniącej przed osteoporozą, w latach późniejszych (chroni przed nadmierną utratą tkanki kostnej związaną z pogłębiającym się wiekiem). Ważne są również inne minerały i składniki niezbędne do budowy szkieletu a następnie do utrzymywania odpowiedniej masy kostnej: magnez, fluor, witamina D.

Dotykają się nieregularne miesiączki? ostatnio zauważyłaś że częściej dokucza ci zmęczenie i bóle głowy? Kolejną noc nie możesz usnąć przewracając się z boku na bok? Bardzo prawdopodobne że zaczynasz przekwitać.

Za wszystkie te nieprawidłowości odpowiadają nasze hormony. Z wiekiem stopniowo "obniża się" działanie jajników, co prowadzi do spadku poziomu estrogenów – żeńskich hormonów płciowych. Niskie stężenie estrogenu w organizmie przyczynia się do mniej lub bardziej przykrych dolegliwości. Przemiana materii zwalnia, i dawniej jedzony "bez żadnych działań ubocznych" schabowy zaczyna wchodzić w boczki. jeżeli nie zmienisz swojej diety najprawdopodobniej czeka cię wzrost wagi. Malejący poziom estrogenów jest również przyczyną większej zapadalności na cukrzycę i choroby serca (choroba wieńcowa, miażdżyca) oraz na wcześniej wspomnianą osteoporozę.

Nie ma powodów do paniki. Dobrze dobrana zbilansowana dieta jest skuteczną ochroną przed starzeniem. Ale na wszystko jest sposób. Zamiast więc się zamartwiać, zacznij działać i jak najszybciej zmień codzienny jadłospis. Właściwa dieta pomoże ci nie tylko złagodzić dolegliwości, ale również będzie wspomagać pracę twojego organizmu:wzmocni kości, poprawi wzrok, zadba o cerę. Zawartość talerza powinna być dostosowana do wieku. Jedzenie dobre dla nastolatki nie musi służyć jej matce. Oto zasady diety dla dojrzałych pań.


Zmień swoje nawyki:
* Nie dopuść do nadwagi. Jedz mniej, ale częściej, najlepiej 4–5 razy w ciągu dnia. Dzięki temu przyspieszysz metabolizm, łatwiej poradzisz sobie z napadami trudnego do opanowania wilczego głodu między posiłkami. Zrezygnuj również z częstych przekąsek (paluszki, chipsy) oraz alkoholu (piwo, wódka), które są źródłem łatwo przyswajalnych pustych kalorii.

* Wybieraj tylko chude produkty.:
Sery żółte i białe półtłuste lub chude.
Kefiry i maślanki z obniżoną zawartością tłuszczu.
Jeżeli jest to możliwe zrezygnuj całkowicie z cukru, naucz się nie słodzić napojów a odkryjesz prawdziwy smak pitej herbaty, kawy czy kompotu. Zrezygnuj z kartonowych soków, większość z nich zawiera duże ilości cukru.
Zapomnij o słodyczach są one dobre (umówmy się że słodycze dla nikogo nie są dobre, ale dzieci szybciej je spalają) dla dzieci, które często biegają po podwórku i są w stanie spalić te bomby kaloryczne.
Ogranicz spożywanie czerwonego mięsa jeżeli lubisz je spożywać, przerzuć się na kurczaki które posiadają więcej pełnowartościowego białka.
Zamiast smażyć potrawy, lepiej piecz je bez tłuszczu albo gotuj w wodzie lub na parze. Tak naprawdę to panierka i tłuszcz na którym smażysz są najbardziej kaloryczne.

* Chroń kości przed osteoporozą. Codziennie sięgaj po trzy porcje produktów bogatych w wapń. Pij kefiry, spożywaj dużo warzyw i owoców, które są bogate w ten pierwiastek. Nie radzimy spożywać mleka, lepiej zastąpić je świeżymi produktami roślinnymi. Zajadaj się agrestem, wszystkie owoce jedz ze skórką, gdyż pod nią znajduje się najwięcej tego pierwiastka.


* Unikaj bieli. Białe pokarmy oznaczają ze produkty spożywcze zostały oczyszczone z witamin i pierwiastków. Biały makaron, pieczywo i ryż zamień na produkty pełnoziarniste i przetwory zbożowe. Jeżeli musisz pić słodką herbatę zamień cukier na miód, który jest bogatym źródłem fruktozy. Kiedy zdecydujesz się na dodanie miodu pamiętaj by herbata nie była gorąca, temperatura powyżej 40 stopni C niszczy dobroczynne lecznicze składniki miodu.

* Pamiętaj o sercu. Jak najwięcej spaceruj, spożywaj produkty, które pozytywnie wpływają na serce. Zainwestuj w ryby (najlepiej te morskie), są one nie tylko bogate w witaminy A, D i E są również źródłem kwasów omega-3. Wprowadź tłuszcze z rodziny omega 3 (tłuste ryby, olej lniany), omega 6 (pestki dyni i słonecznika, orzechy) omega 9 (oliwa z oliwek, ziarno sezamu). Batoniki i ciasteczka zastąp orzechami, makadamia i orzechami nerkowca, które idealnie wpływają na poprawę nastroju.

* Spożywaj produkty bogate w antyoksydanty, dzięki temu ochronisz swoją skórę przed wolnymi rodnikami. Produkty bogate w te składniki chronią DNA, odmładzają i wygładzają skórę, oraz chronią przed rakiem. Postaw na warzywa i owoce – mają mnóstwo antyoksydantów opóźniając procesy starzenia się skóry. Są idealne na zmarszczki .


Pamiętaj że nasz codzienny jadłospis powinien składać się z pięciu małych posiłków (śniadanie, obiad i kolacja - 3 większe posiłki negatywnie wpływają na układ trawienny). Ważne, aby w każdym z nich znalazły się świeże warzywa lub owoce. Dzięki temu przez cały dzień możesz korzystać z zawartych w nich naturalnych antyoksydantów.

Unikaj papierosów:
Osoby palące są więc bardziej podatne na powstawanie zmarszczek, niż ich niepalące rówieśniczki. Nikotyna niszczy włókna elastyczne, które są odpowiedzialne za sprężystość skóry. Palenie jest jedną z głównych przyczyn powstawania zmian nekrotycznych, czyli martwiczych w komórkach skóry.

Promieniowanie UV:
Wystrzegaj się słońca. Promienie UV przyspieszają starzenie skóry, wnikając w nią, uszkadzają włókna kolagenu zapewniające skórze jędrność i elastyczność. Są głównymi sprawcami zmarszczek, plam starczych (brązowe plamy) i przebarwień. Mogą również doprowadzić do czerniaka (złośliwego nowotworu skóry). Ich szkodliwe działanie kumuluje się w naszej skórze już od pierwszych dni życia, dlatego ważne jest by nigdy nie zapominać o przynajmniej średniej ochronie przed promieniowaniem (SPF minimum 15).



Zasady:
* jedz mniej, a częściej (5 posiłków) - przyśpieszysz metabolizm.
* sięgaj po porcje produktów bogatych w wapń: warzywa i owoce oraz produkty zbożowe, dzięki czemu ochronisz kości przed osteoporozą
* Jedz warzywa i owoce – zawierają antyoksydanty (witaminę A, C, E). Opóźniają procesy starzenia się skóry, zapobiegają zmarszczkom i działają przeciw nowotworowo.
* wyeliminuj cukier i ogranicz spożycie soli do minimum. Sól powoduje zwiększenie się ciśnienia krwi oraz utrudnia przyswajanie wapnia
* do kanapek lub sałatek dodawaj jak najwięcej świeżych ziół (zrezygnuj z pikantnych potraw) ułatwiają one trawinie.
* Staraj się codziennie wypić szklankę soku pomidorowego, jedz pomidory, banany. Zawierają one potas, który reguluje ciśnienie krwi i zapobiega obrzękom.
* surówkę lub sałatkę skrop oliwą, bo ułatwia przyswajanie witaminy A i E oraz beta-karoten.
* pij mniej mocnej kawy i herbaty po posiłkach. Ponieważ utrudniają przyswajanie magnezu.
* ziemniaki zastąp grubymi kaszami (najwięcej witamin i składników odżywczych ma kasza jaglana): jaglaną, pęczakiem, gryczaną, jęczmienną. Ziemniaki jedz maksimum 2 razy w tygodniu
* nie pij mocnych napojów, ogranicz spożycie mocnej kawy i herbaty
* spożywaj zupy, lekkie wywary warzywne nie tylko idealnie hamują uczucie głodu, są jeszcze lekkostrawne i smaczne (zrezygnuj z tłustych śmietan - zastąp je kefirem, pamiętać by nie gotować zup na mięsie, oraz nie dodawać do nich kostek rosołowych - zawierają barwniki i konserwanty
* ogranicz spożywanie alkoholu

Liczne i bardzo przykre następstwa menopauzy świadczą o znaczeniu hormonów płciowych w organizmie kobiety, o ich wielokierunkowym oddziaływaniu i ochronnym wpływie na wiele tkanek i narządów.

Organizm cierpi z powodu ich braku. Przed wiekami czy dziesiątkami lat kobiety żyły o 10-20 lat krócej, niż obecnie, a menopauza występowała u nich tak, jak u kobiet współczesnych, pomiędzy 45. a 50. rokiem życia. Przeważnie nie dożywały powikłań, które teraz są utrapieniem starości i problemem społecznym: złamań z powodu osteperozy i kalectwa, zaników tkanki mózgowej (hormony płciowe zmniejszają ryzyko choroby Alzheimera!).

Większości objawów klimakterium można zapobiec włączając jak najwcześniej hormonalne leczenie zastępcze. Tymczasem kobiety - i to nie tylko w Polsce - boją się hormonów. Wszystko, tylko nie hormony. A hormony to przecież substancje, które miały i które menopauza im odebrała.

Chorzy na cukrzycę otrzymują insulinę (hormon), osoby z niedoczynnością nadnerczy są leczone hydrocortizonem (hormon), chorym z tężyczką podaje się aktywny metabolit witaminy D (hormon), niedoczynność tarczycy jest związana z koniecznością przyjmowania hormonów nie chcą swoich hormonów, chociaż badania kliniczne wykazały, że hormonalna terapia zastępcza, polegająca na podawaniu małych dawek estrogenów i progesteronu (to nie są tak duże dawki jak stosowane w antykoncepcji!), przywracających sytuację sprzed menopauzy, przedłuża życie i poprawia jego jakość.

Miejmy nadzieję, że w przyszłości ta sytuacja się zmieni, dla dobra pań, które powinny cieszyć się życiem, wnukami, emeryturami wzmocnionymi drugim (a czasem i trzecim) filarem, a nie chodzić o kulach i nosić pampersy dla dorosłych.

Terapie uzupełniające
Terapie uzupełniające mogą być stosowane oddzielnie lub łącznie jedna z drugą. Każda taka terapia traktuje organizm jako całość, a nie tylko jako dysfunkcję jednego narządu, chociaż oczywiście działa na pewne wybrane objawy, np. uderzenie gorąca, depresje czy naglące parcie. Stosuje się bardzo różne terapie uzupełniające, ale te podane poniżej są najczęstsze. Zawsze należy przed rozpoczęciem ich stosowania skonsultować się ze specjalistą.

Homeopatia
Działa na zasadzie naturalnych surowców, np. rozcieńczony, nietoksyczny roztwór jadu węża powoduje zniesienie uderzeń gorąca, gdyż nierozcieńczony wywołuje częstoskurcz serca i uczucie gorąca. Leki homeopatyczne działają zarówno na poszczególne objawy jak i na cały organizm kobiety.

Ziołolecznictwo
Wiele ziół stosowanych w okresie menopauzy, takie jak Vitex agnucastus,zawiera estrogeny lub ich prekursory. Szałwię stosuje się przy uderzeniach gorąca , czarną porzeczkę przy schorzeniach układu moczowego, a kwiaty czarnego bzu lub korzenie waleriany przy bezsenności.

Akupunktura
Specjaliści w tej dziedzinie leczenia używają bardzo cienkich igieł celem nakłucia punktów na ciele, które wpływają na prawidłowe chi kobiety (przepływ energii w ciele). Akupunktura jest najefektywniejsza w leczeniu zespołów bólowych.

Aromaterapia
Używanie rozcieńczonych olejków może wzmocnić i zrelaksować kobietę. Stąd aromaterapia jest najlepsza w stanach pobudzenia oraz zmęczenia.

Według statystyk 35% przypadków bezsenności to zaburzenia psychiczne (depresje, psychozy oraz zaburzenia lękowe), 12% - tzw. zespół niespokojnych nóg, kolejne 12% - używanie różnych leków, 6% - bezdechy w czasie snu, 5-10% - zaburzenia rytmu snu i czuwania, 4% - choroby somatyczne, ułamek procenta stanowi bezsenność uwarunkowana genetycznie - idiopatyczna, występująca od pierwszego dnia życia dziecka. Uważa się, że bezsenność, której nie można znaleźć przyczyn, to mniej więcej od 15-25% przypadków. Taką bezsenność nazywa się pierwotną. Zaburzenia snu mogą poważnie utrudniać funkcjonowanie w ciągu dnia i pogorszyć jakość życia, mają negatywny wpływ nie tylko na nasze samopoczucie, ale także na różne aspekty zdrowia - na przykład mogą przyczyniać się do otyłości lub podnosić ryzyko niektórych nowotworów.

Polska należy do grupy krajów o największym zużyciu leków nasennych. Jednak leczenie bezsenności nie polega tylko na podawaniu lekarstw. Stosuje się również psychoterapię .